Skip to main content

11 აპრილი, 2012 წელი



ავტოსადგურები, ალბათ, ყველგან ერთნაირია: ხმაურიანი, ბინძური, სავსე ხალხით, ზოგი გაურკვევლად დადის აქეთ-იქით, სამარშრუტო ტაქსებსა და ავტობუსებს შორის, ზოგი დგას და ელოდება, ზოგი ემშვიდობება, ზოგი კი, პირიქით, გახარებული ეგებება, ზოგი ცხელ-ცხელ ხაჭაპურებს, ნასკებსა და სხვა ათას წვრილმანს დაატარებს და ყიდის. მოკლედ, ეს არის მსოფლიოში ყველაზე ქაოტური ადგილი. აქ დგომისას ადამიანი ბევრ საინტერესო რამეს შეიძლება წააწყდეს. 

დღეს მახალაკიძეებიდან წამოვედით ახალციხეში. შუახევიდან ბათუმში, რომ ჩამოვედით ცოტა ხნით ავტოსადგურში მოგვიწია გაჩერება (ახალციხის ,,მარშრუტკას“ ველოდებოდით). ხოდა, აქ დგომისას ბევრი რამე დავაფიქსირე და ბევრ რამეზეც დავფიქრდი.

პირველ რიგში, მოგიყვებით მძღოლების შესახებ. ალია მახალაკიძეების ,,მარშრუტკის“ მძღოლია (ერთ-ერთი). მეორე მძღოლს ალექსი ჰქვია, თუმცა სოფლის მაცხოვრებლების უპირობო სიყვარულით მხოლოდ ალია სარგებლობს, რომელიც, მართლაც, რომ კარგი ადამიანია :)

ალიას ,,მომსახურების" მრავალჯერადად სარგებლობისას ერთი რამ დავასკვენი:) საერთოდ, სოფლის მაცხოვრებლებს განსაკუთრბული დამოკიდებულებები აქვთ გარკვეული თანამდებობის მქონე თანასოფლელების მიმართ, მაგალითად, დირექტორის, მასწავლებლების, თავმჯდომარის. თუმცა, ამგვარი განსაკუთრებული დამოკიდებულებები ,,მარშრუტკის“ მძღოლისადმიც არსებობს.

დღეს დილით ალიას ,,მარშრუტკით“, რომ გავდიოდით სოფლიდან ზოგიერთი მახალაკიძეელი დახვდა მას და რაღაც-რაღაცეები დააბარა ამოსატანად (ასეთი რამ ხშირად ხდება, თავად ეს ფაქტიც მეტყველებს იმაზე, თუ რამხელა პატივისცემას იმსახურებს მძღოლი). ერთი კაცი მოვიდა, ალიას კეტები მოუტანა. აღმოჩნდა, რომ წინა დღით ბათუმიდან ამოეტანა, მის შვილს კი პატარა მოსვლოდა და ახლა უნდოდა, რომ ალიას წაეღო, გამოეცვალა და სწორი ზომა ამოეტანა სოფლეში:) ამ კაცმა გამყიდველის ზუსტი ადგილსამყოფელიც კი არ იცოდა ბაზრობაზე, მაგრამ ალია ასეთი სიტყვებით გაამხნევა: ,,შენ ჭკვიანი კაცი ხარ, ალიავ, აუცილებლად მიაგნებო.“ ალიამ გაიცინა და წავიდა. წარმოიდგინეთ რამდენად სასაცილო სიტუაცია შეიქმნა:)
 
დარწმუნებული ვარ, რომ ალია მეორე დღეს აუტანდა კეტს სოფლის მაცხოვრებელს და ყველა ბედნიერი დარჩებოდა, თუმცა ამგავრი შემთხვევები ბევრგან კი არ ხდება! ჩვენი სოფლის ,,მარშრუკა“ კი ნამდვილად გამოირჩევა სასაცილო ისიტორიებითა და შემთხვევებით.

Comments

Popular posts from this blog

იდუმალი ზამთარი

თურმე რა ლამაზი და იდუმალი ყოფილა სოფელი ზამთარში, განსაკუთრებით აქ, მახალაკიძეებში. ყველაფერი თოვლის დიდი საფარით იფარება, ამ საფარის ქვეშ კი გამხმარი, ჯერაც  ჩამოუცვენელი ფოთლები მოჩანს. თქვენ წარმოიდგინეთ, მათ ფერებიც კი შემორჩენიათ: გახამებული ყვითელი და წითელი. ზოგიერთ ეზოში ხეებს მძიმე, უკვე დამწიფებული, წითელი ვაშლები ამძიმებს. სახლის პატრონები ქალაქში არიან წაბარგებულნი და სოფლის სახლ-კარს ვეღარ უვლიან.  როცა მზე გამოანათებს, ეს თოვლიანი ვაშლები ისე აციმციმდებიან, გეგონება გეარშიყებიან, მოდი მომკრიფე და შემჭამეო. სოფლის ირგვლივ ტყეა, სადაც, ძირითდად, ნაძვნარია. ეს ნაძვებიც იფარება თოვლით, თუმცა თოვლის ქვეშ მაინც შენიშნავთ მწვანე ფერს. თოვლით იფარება სახლის სახურავებიც. ყველაფერი ისეთი ლამაზია, რომ ცოტა მიჭირს სიტყვებით გადმოცემა. ასეთი პეიზაჟები ძველ რუსულ ტელეზღაპრებში თუ მინახავს. წარმოიდგინეთ თოვლში ჩამალული პატარა ,,წირიმოკები“, სახურავებზე ათასობით უსწორმასწორო ყინულის ლოლოები, ღამ-ღამობით ქარის ზუზუნი და რაღაც ამოუცნობი ჯადოსნური შეგრძნება. რუსული ზღაპრებისგან გ...

1 დეკემბერი - ჭინკებზე, უჟმურებსა და ჯინებზე:)

დღეს უეცრად ლეპტოპი გაგვიფუჭდა. ალბათ, Windows -ია გამოსაცვლელი. ისე გაფუჭდა, რომ ვეღარაფერს ხსნის, ტატოს კალათბურთის გარდა. ხოდა, დღეს ტატოს ზეიმი დაუდგა, თვითონ ზის და თამაშობს, მე კი გასაკეთებელი არაფერი მაქვს კომპიუტერში :) ზუსტად ორი თვე და ექვსი დღეა, რაც მახალაკიძეებში ვიმყოფებით. ამ ხნის განმავლობაში მხატვრული ლიტერატურისთის ხელი არ მომიკიდია, ხან გაკვეთილის გეგმებიო, ხან აქტივობებიო, ხან ინტერნეტიო და ხანაც სტუმრებიო :) არადა სახლიდან არა ერთი წიგნი წამოვიღე. გარდა ამისა, აქ წიგნებით მომმარაგებელიც გამოგვიჩნდა - თალიბა პაპა. იდო ეს საწყალი წიგნები ორი თვისა და ექვსი დღის განმავლობაში მაგიდაზე და გვიცდიდა, თუმცა უშედეგოდ :) დღეს კი კომპიუტერი გაფუჭდა, თანაც ისე მოხდა, რომ გაკვეთილის გეგმებიც დავწერე, სახლის საქმეებიც მოვათავე, სტუმრადაც არავინ გვეწვია, ხოდა, დავრჩი უსაქმოდ, ფეჩთან მარტო მჯდომი. მერე, მაგიდაზე ნოდარ დუმბაძის მოთხრობების კრებული შევნიშნე (თალიბა პაპამ მათხოვა) და გადავწყვიტე წამეკითხა. ,,კუკარაჩასა“ და ,, Hellados “-ის შემდეგ პირველი მოთხრობა ,,ჭინკები“ აღმო...

3 დეკემბერი - ჩემი დაბადების დღე:)

დღეს ჩემი დაბადების დღეა :) ბავშვობიდან მოყოლებული ჩემი დაბადების დღე ყოველთვის ხმაურიანად აღინიშნებოდა. სტუმრად ვიწვევდი, რაც შეიძლება ბევრ ბავშვს, დედაჩემი არასოდეს მიშლდა სახლის აკლებას, ეს ხომ ჩემი დღე იყო :) მხოლოდ ერთი წელი მახსოვს, როცა დაბადების დღე არ აღვნიშნეთ. ეს იყო 2000 წელი, ამ წელს გარდაიცვალა პაპა, ეს ისეთი ტკივილი იყო ყველა ჩვენგანისთვის, რომ აღარავის გაახსენდა დაბადების დღე. წელს ვფიქრობდი, რომ სამი დეკემბერი ყველაზე საშინელი დღე იქნებოდა ჩემს ცხოვრებაში, ეს ხომ პირველი დაბადების დღე არის, რომელსაც ჩემს ოჯახთან ერთად არ აღვნიშნავ. თუმცა დილით, როცა გავიღვიძე ყველაფერი სხვაგვარად დატრიალდა - წლევანდელი 3 დეკემბერი, ალბათ, ყველაზე ბედნიერი დღე გახდა ჩემს ცხოვრებაში. სრულიად უცხო ხალხმა, რომლებსაც მახალაკიძეელები ჰქვიათ, ისეთი დაბადების დღე მომიწყეს, რომ მთელი დღე ცრემლები მახრჩობდა ბედნიერებისგან :) ეს ტორტი ქრისტინამ მომიტანა დილით:) უგემრიელესი იყო შუადღის შემდეგ ჩემი სადამრიგებლო მოვიდა სტუმრად და ნამდვილი, ბავშვური დაბადების დღე გადავიხადეთ :)